misselijk maar zo blij!

Het gaat goed met de zwangerschap. Afgelopen week heb ik bloed geprikt om mijn HCG waarde en progesteron te meten. De waarde kwam uit op 3800, dus dik zwanger!
Eergisteren heb ik nog even contact gehad met Gent en alvast een afspraak gemaakt voor de 1e echo. Volgende week vrijdag, vlak voor onze vakantie, mogen we weer afreizen naar Belgie. De arts heeft aangegeven dat er dan misschien nog geen hartje te zien is maar dat zij wel kunnen controleren of er een vruchtzakje aanwezig is.

Inmiddels vieren de zwangerschapsverschijnselen hoogtij. Om half negen wil ik al naar bed om weer moe wakker te worden en sinds vandaag ben ik zo ontzettend misselijk. Wauw zelfs een beetje Griekse Yoghurt valt verkeerd. En mijn buik is opgezet, dit komt doordat mijn darmen de hormoonwisseling iets te gortig vinden.
Bij elke zwangerschapskwaal kan ik alleen maar denken YES!
Ik ben dus een blije misselijke, opgezette en vooral vermoeide zwangere vrouw. Maar volgens de mensen om me heen straal het geluk ervan af, is dat niet geweldig?

Afgelopen week heeft mijn werkgever de schrik van zijn leven gehad. Op een team van ongeveer 20 mensen heeft hij nu 4 zwangere vrouwen op de werkvloer. Waarbij iedereen zo ongeveer met korte tussenpozen uitgerekend is. Dit geeft best wel een beetje problemen voor de overgebleven collega's, vooral in de zomervakantie, ik zou me er bijna schuldig bij voelen.
Bijna, want hoewel het voor hem grote problemen geeft, ben ik zielsgelukkig dat wij in oktober ons kindje mogen verwelkomen.

Toch ook blijft de onzekerheid knagen. Het is in het verleden natuurlijk al een keer flink misgegaan bij 32 weken zwangerschap. Aan de andere kant voelt deze zwangerschap heel anders, ik kan me niet herinneren moe of misselijk te zijn geweest. Destijds was mijn HCG te laag voor een doorgaande zwangerschap maar toch kwam ik voorbij de 12 weken. En het belangrijkste verschil zit in de bloedingen. Destijds heb ik zoveel bloedingen gehad dat het elke keer onzeker was of het vruchtje er nog zat.  Nu helemaal niets, geen drupje bloed te zien.

Na de vakantie en de echo ga ik samen met Rene naar de huisarts om eens te bespreken welke stappen we gaan ondernemen. Of we naar een verloskundige mogen of direct naar een gynaecoloog.
Elke keer weer een stapje verder.....

Soms komen dromen uit, yes zwanger!!!!

Soms komen dromen uit, maar als dat dan gebeurd dan kun je het zelf bijna niet geloven.
Donderdagavond hebben we na lang dralen een test gedaan. Die ochtend had ik op mn werk al een vermoeden dat het gelukt was. Ik had een broodje katenspek in mijn tas waarvan de geur niet te harden was.

Terwijl René nog met de bijsluiter in zijn hand stond had ik de test al uitgevoerd. Het resultaat knalde van de test af ZWANGER!!!
Zelfs met avondurine was het resultaat onmiskenbaar.
Wat een geluk om dit mee te mogen maken.  Natuurlijk hebben we direct Hope gebeld met het goede nieuws. Dit is zo'n groot kadoo, woorden schieten te kort.

En dat is nu precies het gevoel, het geen woorden hebben. We kunnen het niet bevatten. Ik voel me er zo rustig onder omdat het maar niet aan wil komen in mijn hoofd. Elke keer moet ik het opnieuw aan mezelf bevestigen. Dan denk ik weer bij een golf van misselijkheid "o, ja we zijn zwanger". 
Ineens staan we aan de andere kant van de test en gaan we een onbekende fase in. René en ik zijn er klaar voor, samen kunnen we de hele wereld aan.
René ik hou van je en ik ben zo blij dat je papa mag worden, voor mijn zoontje ben je nu al de liefste bonuspapa die hij zich maar kan wensen.

En Hope je hebt een wonder verricht, je mag heel trots zijn op jezelf. Je bent een mooi mens,  je stoeltje in de hemel is gereserveerd xx