de kinderafdeling

De operatie van Xiano is goed geslaagd en sinds gisterenmiddag zijn we weer thuis.
Xiano heeft zich heel dapper gedragen in het ziekenhuis.
Het duurde lang voordat hij van de uitslaapkamer weer naar de afdeling kwam. Hij huilde na de narcose en heeft veel overgeven. Omdat hij een operatie in mondje moest ondergaan was er veel bloed naar zijn maag gevloeid waardoor hij misselijk was.

Het breekt je hart om je kleine ventje in zo'n groot ziekenhuis bed te zien. Een infuus in zijn hand en aangesloten op de monitor. De verpleging in de VU is geweldig, zo lief als de verpleegsters waren!
Zijn gezicht is opgezwollen als een peer, breed van onderen en smaller naar boven toe.
Toen hij vanmorgen wakker werd was de zwelling zelfs nog wat erger geworden.
Hij ligt heerlijk in de woonkamer op een strechter en doet zijn best om alle aanwijzingen op te volgen. Een batterij aan pijnstilling hebben we meegekregen maar Xiano heeft dit niet nodig gehad. Hij ervaart alleen wat ongemak door de zwelling en het feit dat zijn neus dichtzit.

Op de kinderafdeling zie je zoveel ellende maar ook de liefde van de ouders voor hun kind. Een klein kindje aan een chemokuur die met zijn ouders op de gang speelt met een loopautootje. Ouders die proberen om het leven van hun kindje zo "normaal" mogelijk te laten zijn.
Ook zie je hier jonge pubers, zonder haar en met een ongezonde kleur, rondlopen met hun infuus alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het lijkt wel of deze kinderen gewend zijn aan de behandelingen.
Wat een verdriet en een angst voor de ouders die samen met hun kind een gevecht leveren van leven op dood.
Hoeveel geluk hebben wij als ouders dat ons kindje een dag na de operatie weer mee naar huis mogen nemen? Dat hij alleen maar hoeft te herstellen van de ingreep en dat hij zijn leven na een dag weer op kan pakken.

Respect voor de ouders die dag en nacht in ziekenhuis bivakeren bij hun kind. Na 1 doorwaakte nacht was ik al brak. Stel je voor dat je weken of maanden bij je kind in het ziekenhuis moet verblijven. Deze ouders nemen zelf een groot deel van de zorg van hun kindje uit handen van de verpleging. Je ziet dat ze de weg kennen in het ziekenhuis en weten precies wat er op welk moment moet gebeuren.

Xiano ik ben zo blij en trots dat je weer gezond naar huis bent gekomen, daarvoor tel ik mijn zegeningen.
Alle ouders die vechten voor de gezondheid en het leven van hun kindje wil ik veel kracht toewensen en ik hoop dat kinderkanker en alle andere slopende kinderziekten zo snel mogelijk overwonnen zullen worden. Want niemand vraagt erom dat zijn kindje zo ziek wordt, het overkomt je en het lijkt me op dat moment zo verdomde moeilijk om te blijven geloven, te blijven geloven in een goede afloop.........