In het ziekenhuis aangekomen bleek dat de wachtzaal weer vol zat met vrouwen die vol verwachting uitkeken naar hun terugplaatsing.
Terwijl ik rond kijk, vraag ik me af hoeveel van deze vrouwen over een paar weken met een positieve test in hun hand een vreugdegil zullen slaken.
Terwijl ik rond kijk, vraag ik me af hoeveel van deze vrouwen over een paar weken met een positieve test in hun hand een vreugdegil zullen slaken.
We worden binnengeroepen en heel aardig onthaald door de arts en de aanwezige vroedvrouwen.
Eerst wordt mijn legitimatiebewijs gecheckt.
De arts verteld ons dat onze embryo weer een stadium verder gegroeid is, naar een stadium 5. Het begint al buiten de cel kleine tentakeltjes te vormen, waarmee het zich wil gaan hechten in mijn baarmoeder. Dit is een hele grote kans op zwangerschap voor ons, zo'n grote kans op zwangerschap heb ik niet eerder gehad.
Ik ben zenuwachtiger dan normaal voor de terugplaatsing, ik voel dat de verwachtingen voor deze keer heel hoog liggen.
Eerst wordt mijn legitimatiebewijs gecheckt.
De arts verteld ons dat onze embryo weer een stadium verder gegroeid is, naar een stadium 5. Het begint al buiten de cel kleine tentakeltjes te vormen, waarmee het zich wil gaan hechten in mijn baarmoeder. Dit is een hele grote kans op zwangerschap voor ons, zo'n grote kans op zwangerschap heb ik niet eerder gehad.
Ik ben zenuwachtiger dan normaal voor de terugplaatsing, ik voel dat de verwachtingen voor deze keer heel hoog liggen.
Terwijl Hope naast me staat, prepareert de arts mijn baarmoeder voor de ontvangst van ons kindje in wording. Er wordt een eendenbek ingebracht en mijn baarmoedermond wordt gereinigd.
De arts praat in haar microfoon en op slag komt het beeldscherm in de behandelkamer tot leven. Op het beeldscherm zien wij hoe de laborant het embryo opzuigt in een rietje. Snel maakt Hope nog even een foto van de embryo.
Het rietje met daarin het embryo wordt in baarmoeder geplaatst en losgelaten.
Daar dwarrelt het nu rond totdat het tijd wordt om neer te dalen in het slijmvlies van mijn baarmoeder.
Deze keer hoop ik echt dat onze wens uit zal komen, en dat die kleine tentakeltjes zich zullen gaan hechten in mijn baarmoeder.
De arts praat in haar microfoon en op slag komt het beeldscherm in de behandelkamer tot leven. Op het beeldscherm zien wij hoe de laborant het embryo opzuigt in een rietje. Snel maakt Hope nog even een foto van de embryo.
Het rietje met daarin het embryo wordt in baarmoeder geplaatst en losgelaten.
Daar dwarrelt het nu rond totdat het tijd wordt om neer te dalen in het slijmvlies van mijn baarmoeder.
Deze keer hoop ik echt dat onze wens uit zal komen, en dat die kleine tentakeltjes zich zullen gaan hechten in mijn baarmoeder.
Na de terugplaatsing geef ik Hope weer een dikke knuffel en bedank haar voor haar onbaatzuchtigheid en het mooie wat wij van haar mochten ontvangen.
Mijn baarmoeder is er klaar voor, geestelijk ben ik er al jaren klaar voor. In mijn hoofd spreek ik een schietgebedje naar boven uit. Mag dit keer onze wens uitkomen, mag dit keer een einde komen aan het jarenlange gevecht om een kindje te mogen dragen?
Inmiddels heb ik geleerd dat de natuur niet te dwingen valt. Als je niet zwanger word dan word je niet zwanger, basta! Hoeveel vakanties je er ook tegenaan gooit, hoe verdrietig of blij je ook bent. Je kunt er niet extra hard voor werken of naar de maan lopen. Niets wat je kunt doen om deze droom uit te laten komen als het niet weggelegd is voor je.
Het gemak waarmee andere vrouwen zwanger worden duizelt mij weleens. Geen extra moeite, geen pakken met geld, geen verdriet, gewoon een avondje sex met je partner en bam zwanger.
Het gemak waarmee andere vrouwen zwanger worden duizelt mij weleens. Geen extra moeite, geen pakken met geld, geen verdriet, gewoon een avondje sex met je partner en bam zwanger.
Ik voel me positief en vol vertrouwen dat het deze keer gaat lukken. In september gaat de vlag uit, een roze of een blauwe........
En wanneer mag ik testen? Dat laat ik nog even geheim........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten