Stoppen of doorgaan?

Ik zit samen met Hope in de auto. We voelen ons ontgoocheld.
Het prikken van hormonen de afgelopen dagen ging goed. We wisten dat er veel eicellen in de groei waren dus dat geeft moed. Elke dag weer de vraag hoe ze zich voelt, of het nog gaat?
Vandaag weer om 5 uur ons bedje uit en om 6 uur rijden naar België.

Om 10:00 de afspraak voor een echo. Weer waren er enorm veel zwarte vlekjes te zien. Wauw wel 23 follikels, dat zijn er een heleboel. Ik maak nog een grapje tegen Hope dat zij zelf ook wel wat eicellen mag achterhouden.
De arts begint de follikels op te meten maar zegt niets.
We mogen terug naar de wachtkamer voor een gesprek met de vroedvrouw. Hope en ik zijn toch wel in een uitgelaten stemming. Aan mijn vriend SMS ik het goede nieuws van de veelheid aan follikels.

De vroedvrouw is wat minder enthousiast en uit haar woorden maak ik op dat juichen nog niet op z'n plaats is. Ze zijn bang voor overstimulatie omdat er teveel kleine eicellen in een te vroeg stadium zijn. De groei zit er nog niet in, teveel eicellen rond 9 mm ipv 14. Als de hormonen in het bloed nu al te hoog zijn kunnen ze niet met deze dosis doorgaan. Dan moet de dosis omlaag om het voor Hope veilig te houden. Maar als de dosis omlaag gaat dan stopt de groei en zal de behandeling afgebroken worden. Ik roep nog dat de veiligheid van Hope voorop staat. Terwijl ik dit roep voelt het alsof ik zojuist ben aangereden door de trein.
Shit, wat is het toch een rollercoaster zo'n behandeling.

Lam geslagen drinken we nog wat in het ziekenhuis restaurant. We kunnen het allebei niet geloven.
En nu zitten we samen in de auto, onderweg naar huis het telefoontje van het ziekenhuis af te wachten.
Gaan we door of moeten we afbreken?