We zijn net aangekomen in Gent in het hotel vlakbij het ziekenhuis. Omdat Hope zenuwachtig is hebben we een familiekamer geboekt zodat het voor haar ook gezellig is en de uren wat sneller gaan. Het gezicht van de hotelmedewerkster sprak boekdelen, 1 man en 2 vrouwen op 1 kamer ;-)
Hope ziet enorm tegen de punctie op en dat kan ik me zomaar heel goed voorstellen. Toen ik zelf de punctie moest ondergaan was mijn innerlijke motivatie anders het ging om mijn liefste wens. Hope ondergaat de punctie voor een ander. Ik hoop zo dat het haar mee zal vallen morgen.
De punctie die ik hier vorig jaar in Gent gehad heb, voelde veel beter dan die in Nederland. In Nederland deed het zo veel pijn dat ik het alleen nog onder narcose wilde doen.
Hier in Gent doseren ze de dosis pijnstilling continue tijdens de punctie. Elke keer als ik wat pijn aangaf kreeg ik er weer wat pijnstilling bij.
Ik voel me stiekem een beetje schuldig tegenover Hope dat ze morgen de gang naar het ziekenhuis moet maken. Wat is ze toch een stoere meid. Ze heeft A gezegd maar zegt ook B.
Ik ga met haar mee de punctie kamer in, dan mag ik het vanaf de andere kant bekijken. Heel bijzonder om dit mee te maken. De hele weg heb ik mee mogen lopen met Hope. Ik mocht zelf de prikken geven, heb de echo's gezien en nu ben ik ook bij de punctie aanwezig.
Hope ik ga je morgen er doorheen slepen, gaat helemaal goed komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten