De eerste pogingen iui hebben telkens niet het gewenste resultaat. Inmiddels spuiten ik ook met hormonen waardoor er meer eicellen rijpen. Meer eicellen moet de kans op zwangerschap vergroten.
Aangeland in de vierde poging blijken mijn eierstokken niet te reageren op de hormoonbehandeling. Ik voel me niet lekker, grieperig en duizelig.
De dokter stelt voor dat ik toch een zwangerschapstest doe. Dat lijkt me echt niet nodig want ik ben gewoon ongesteld geweest.
Toch nieuwsgierig koop ik mijn zoveelste zwangerschapstest en voer deze thuis uit.
ZWANGER staat er te lezen. Ik kan het niet geloven en pak de bijsluiter erbij.
Het is echt waar. Trillend bel ik mijn toenmalige man en schreeuw door de telefoon "we zijn zwanger!".
Mijn toenmalige man schrikt zo van de mededeling dat hij bijna tegen een boom aanrijdt.
Ongeloof en een geluksgevoel strijden om de voorrang. Ik kan het niet bevatten. Groeit er echt een kindje in mijn buik?
Het ziekenhuis wil de zwangerschap met een bloedtest bevestigen. Helaas, blijkt volgens de test mijn hcg gehalte te laag om te vertrouwen op een doorgaande zwangerschap.
Heel veel bloedingen volgen. Elke keer weer de gang naar het ziekenhuis en elke keer weer horen we toch een hartje kloppen. Hoe is het toch mogelijk dat ons kindje vast blijft houden aan zijn plekje in mijn buik? Wat een vechter is hij nu al!
Toch voelt het niet goed. Onbewust voel ik het onheil naderen. Ik kan mezelf gewoon niet voorstellen dat dit geluk blijft. Ik zie mezelf niet met een kinderwagen lopen.
Pas rond 26 weken zwangerschap durven we de kinderkamer te kopen en het kamertje klaar te maken. Zorgvuldig was ik alle kleertjes en geniet enorm van het gevoel om zwanger te mogen zijn. Ik voel dat ons kindje regelmatig de hik heeft en soms voel ik hem dartelen in mijn buik (denk ik)......
Ik ga bij een andere mama op kraambezoek en kan niet wachten tot ik zelf ons kindje vast mag houden.
De wolk is blauw en zacht, ik ben de gelukkigste zwangere vrouw op aarde. We hebben er zo lang op moeten wachten....
Tot 14 september 2004 letterlijk het licht uitging in mijn leven en voor de mensen om me heen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten